Be With Him

“Where the hell are they?” Iritable ako’ng nagpapadyak habang naka-upo sa waiting shed, maga-ala sais na ngunit wala pa rin sila Kino. Matapos kasing mag picture kasama si Adam ay nilayasan ‘ko siya at nagsimulang hanapin sila Kino ngunit hanggang ngayon ay wala pa ‘rin. “Bwiset!” Ani ko at kinuha ang bato sa aking paanan at binato kung saan. Kamalas-malasang mukhang may tinamaan pa ako. “A-aray!” Sh-t, sapul! Hawak-hawak ng isang lalaki ang kaniyang ulo na mukhang tinamaan ‘ko, at nang i-angat ang kaniyang ulo ay hindi ‘ko napigilan ang pag-tawa, si Adam. “Hey!” asik nito at nanggagalaiting nilapitan ako. He looked shock too. “Ikaw na naman? May galit kaba sa’ken?!” Hindi ‘ko mapigilan ang pag-titig sa kaniyang mukha ng lumapit siya, kahit na namumula sa galit ay ang gwapo niya. Tinulak ko siya palayo sa’kin dahil sobrang lapit niya ” ‘Di ko naman sadya ‘e!” nakayuko ako habang nag-pipigil ng tawa, mukha siyang tanga magalit Ang pula ng mukha! “Where’s Kino?” kalmado nang tanong niya. “I don’t know” I shrugged, He grab my wrist and pull me somewhere. Huminto kami sa isang big-bike na itim, Angas! “Ihahatid na kita, ayos lang ba na mag-motor tayo?” he bit his lips trying to get his shyness away. “Dude! I know how to race with that!” proud na sagot ko habang nakaturo sa motor niya “Oh? tapos?” tanong niya at inabutan ako ng helmet Magaling siya’ng mag drive, smooth lang! tinuro ko sa kanya ang way papunta sa amin, syempre sa kanto lang ako nagpahatid, we’re not that close ‘no! “Thanks dude!” I pat his shoulder “Don’t call me dude, we’re not friends” he said before leaving Aguy, attitude! Pagka-uwi ko sa bahay dumiretso agad ako sa kwarto at binuksan ang laptop ko at nagbukas ng Messenger at pumunta sa GC namin. Reu Peralta:

Yow, tangina niyo ba’t di niyo ‘ko sinundo? Angelo Davis:

La, gagi si Reu nga pala. Ken Davis:

Si Kino sisihin niyo! KishNorjey Villanueva:This text is property of Nô/velD/rama.Org.

Gagi, nagka-emergency, sorry! Derek Advincula: Lol, when did Audrey become an emergency? ಠ﹏ಠ Pinatay ko nalang ang laptop ko at tumayo na para magbihis Ngi-ngisi ngisi ako’ng napa-ayos ng pagkaka-upo sa higaan, Si Audrey ay isa sa mga nagkakagusto kay Kino at mukhang tinamaan din si utol. “Anak” Unti-unting nawala ang mga ngisi sa aking labi nang marinig ang tinig ni Mama. “Ma, lumabas ka, Pagod ako.” I said. Rinig ‘ko ang malakas na pag-singhap ni Mama. “Bakit mo ba ako ginaganito, Reu?” tanong niya na ikinabigla ko, Seriously? Obviously, we’re not in a good condition, dahil hindi siya naging mabuting Ina, Hindi sa’ken ngunit kay Zhack. “You’re asking me that, Ma? Seryoso ka ba?” I chuckled in desbelief. “Are you still thinking that I can still forgive that young man? You can not understand me, Reu!” She shouted. “No, it’s the other way around, Mom. You can’t understand us!” I shouted back with the same intensity. Kita ko ang unti-unting pag-tulo ng kaniyang luha, gustuhin ko man maawa ay nangingibabaw ang galit ko. “How can you shout at me, huh? Ikaw lang ang anak ko, Reu. Ikaw lang!” She said before storming out. Nang makalabas siya ay doon ko lamang naramdaman ang panghinina ng aking mga tuhod at napa-upo na lamang sa dulo ng kama. That night, I cried and cried even wished that tommorow I’ll be numb and will no longer feel any pain. Nagising ako kinabukasan dahil sa liwanag na natama sa aking mukha, alas singko palamang ngunit maliwanag na. Mugtong-mugto ang pareho kong mata pag kagising ko. Dahil Sabado, I decided to jog today, So I wear my jogging attire: sports bra and leggings partnered with a sneakers Takbo lang ako ng takbo hanggang sa ‘di ko namalayang nakapunta na ako sa dulo ng village. “Reu!” Napangiti ako ng marinig ang boses ng isang babae. Si Aling Kusing! Siya palagi ang binibilhan ko ng bulaklak kapag napunta ako dito. “Aling Kusing, bulaklak nga” nginitian ko siya para isenyas na yung dati pa’rin. Matapos bumili, pumasok na ako sa loob. Sementeryo, lugar kung saan ako nagiging totoo. “Dada…”ngumiti ako habang hinihimas ang lapida “Kailan ho matatapos ‘to? Kase ‘da mahirap hong magpanggap sa harap ng lahat” “Santi! How dare you?!” I stopped running when I heard my Mom’s shouted, it’s coming from their room. “H-he’s just a Kid, he knows nothing!” Father shouted back Are they fighting?! “Be mad at me! Be mad at his Mother! But please dont be mad at him!” I know it’s bad to listen if someone’s talking but my curiousity is killing me “Ha! Ano’ng gusto mo?! Mahalin ko siya!? Zhackary is not my child, For heaven’s sake!” My body frozed. Is he adopted? pinunasan ko ang luhang kanina pa dumadaloy sa mata ko, sobrang sakit na, lahat ng kaharap mo may tinatago’ng kanya kanya’ng maskara kapag kaharap ka. Humiga ako sa tabi ng lapida ni Dada, ang Lolo ko. Sometimes I got curious, ano bang nangyayari sa atin matapos mamatay? totoo bang wala ka ng mararamdamang sakit? Sa langit ba talaga ang punta? Paraiso? I wanted to have a long life but I don’t want to feel this pain anymore. Lo, can you take this away for me? Pls? Ramdam ‘ko ang pamamasa ang aking mga mata, naramdaman ko rin ang unti-unting pagbabasa ng aking mga pisngi indikasyon na tumutulo na naman ang luha ko. Matagal ako’ng tumitig sa asul at maaliwalas na langit ng may hinayupak na bumato ng bola sa mukha ko! “Shit! I’m sorry!” Mabilis akong tumayo at dinampot ang bola para sana ibato pabalik, nakita ko ang isang lakaki’ng patakbong lumapit sa akin. “Sino ba kase may sabing maglaro ka sa sementeryo, Adam? ” Yep, Si Adam na naman. “Sino ba’ng tanga’ng hihiga sa sementeryo? ” He spat, Oo nga naman. Tinaasan ko siya ng kilay ng makitang nakatitig siya sa akin, I saw some emotions passed through his eyes but in a snap it was all gone. “Tara!” anyaya niya matapos hablutin ang bola niya. Eh? “Where?” I asked while looking curiously at him. “Ice cream, k-kain tayo” he said shyly before bowing his head a little, My eyes widened when he held my wrist softly. Napa-tingin ako d’on at nagulat ng bigla siyang bumitaw na para bang nagulat rin sa kaniyang ginawa. “is this a date?”I asked teasingly Parang magic ‘yung pag-aaya niya dahil parang bigla akong nag-crave sa ice cream He rolled his eyes and let out a heavy breath “Whatever you called it” he said and sighed again, stress na agad siya sakin! “Ikaw ha! Crush mo’ko no?” I smirked and stalk him from behind, Limang minuto lamang kami’ng naglakad bago huminto sa tapat ng isang Ice cream shop “What’s your order, Sir?” The cashier asked her with twinkling eyes totally ignoring my presence Adam didn’t even glance at the cashier, his eyes focused on the menu and just pointed our order Mukhang napahiya yung cashier kaya dali-dali niyang kinuha ‘yung ice cream na naka Tupperware at pinlastik bago ngumiti ng bahagya. “Tara?” Lumingon ako sa kanya ng ayain niya ako Naglakad kami pabalik sa sementeryo pero dumiretso siya kaya sinundan ko. “Hey! where are you going?” I asked, He just pointed somewhere so I have no choice but to follow, sayang yung ice cream kung aalis ako ‘no! Namangha ako ng tumambad sa amin ang isang bangin sa likod ng sementeryo, tanaw rito ang mga kabahayan sa baba. “So, did you jog? or intentionally go here?” He asked after giving me the ice cream with a spoon “Jog. Then I remember my Lolo”I turn my gaze away and just appreciate the beauty of this place Ilang minuto kami’ng tahimik, kumakain lang ako habang siya ay naka-tunganga lang. Lumingon ako sa kanya, nagulat ako ng makitang nakatingin din siya sa’kin, his were so full of admiration. Okay, baka nahihibang lang ako. “Uhm… Bakit mo pala ako ni-libre?” tanong ‘ko upang basagin ang katahimikan. “What happened?” He asked, I gave him a what-are you-talking-about-look “It’s obvious, you cried” My body frozed, dali-dali akong yumuko at pasimpleng pinunasan ang mukha ko, halata ba? Shit naman! “You’re crying, I don’t like seeing you crying” he moved closer to me, he held my cheeks and look at my eyes like he’s trying to talk with my soul “Don’t cry” he kissed my forehead. His face is inches away from me. I suddenly felt numb. I can feel something inside my stomach. While staring at his brown eyes that shine every time the sun hit it. I suddenly felt a comfortable feeling. His eyes…. His eyes can pacify me. I suddenly had the urge to hug him but before I can even do it. I felt his lips on mine again. This is better than hugging. He’s my solace. The one who can pacify me.