Wish List Number Ten: Love Me Again

Chapter 2

"YOU WANT an indefinite leave. Why?"

"Because I'm going crazy." Marahas na napabuntong-hininga si Calix habang patuloy sa

pakikipagtagisan ng tingin sa kanyang ama na kalmante lang na nakaupo sa swivel chair habang halos

sumabog na ang kanyang dibdib sa pagpipigil ng emosyon.

"Kahit kailan, hindi n'yo ako naringgan ng reklamo, Dad. Hindi pa ako humiling ng bakasyon mula nang

magtrabaho ako rito. I've tried to fill in Clarence's position for the past years. I've worked my ass off so

damn hard. And annulment papers were all I got in return."

Tumaas-baba ang dibdib sa galit at hinanakit na naupo si Calix sa bakanteng silya sa tapat ng mesa

ng ama. Napahawak siya sa noo. Hindi na siya nag-alangan pa sa mga binitiwang salita tutal naman

kahit kailan ay hindi naging mabuting anak ang tingin nito sa kanya. Kaya wala nang saysay pa para

itago niya ang tunay na nararamdaman.

Calix was never perfect unlike his only brother Clarence. Dumi lang siya kung ikokompara sa walang

bahid na image na iniwan ng kuya niya. Si Clarence ang orihinal na vice president ng Ledesma

Commercial Banking Corporation na itinatag mismo ng kanilang ama na nananatiling president. Ang

mga kamag-anak nila na may forty percent shares sa kompanya ang bumubuo ng mga board member.

Lahat ng mga ito ay pare-parehong malaki ang inaasahan kay Clarence na limang taon ang tanda kay

Calix. Pero namatay ito nang mag-crash ang eroplanong sinasakyan noong pauwi na mula sa

pinuntahang seminar sa Vancouver. His father's world went upside down after the accident that took his

favorite son's life.

Mula noon, araw-gabi ay wala siyang ibang narinig sa mga labi ng ama kundi ang patutsadang sana ay

siya na lang ang naaksidente at namatay. Calix had to endure all those things. Lalo na at wala na ang

kuya niya para pumigil sa kanila ng ama sa madalas na pagbabangayan.

Clarence was a wonderful brother to him. Ito ang naging kakampi niya mula nang mamatay ang

kanilang ina sa komplikasyon sa sakit na diabetes noong trese anyos siya. Kaya hindi niya man

ipinapakita ay ipinagluluksa niya rin ang kamatayan ng kapatid.

Noong mga panahong iyon ay meron na ring sariling negosyo si Calix. Katuwang niya ang kaibigan

mula pa noong kolehiyo na si Edrick. Nagbebenta sila ng mga motor na inaangkat nila mula pa sa

ibang bansa. Ginamit niya bilang capital ang perang ipinamana sa kanya ng ina. Pero tuluyan niya

nang ibinenta sa kaibigan ang share niya sa negosyo nang magsimula siyang magtrabaho sa

kompanya ng kanyang ama.

Noong mga panahong iyon, kahit na kakakasal lang ay para bang sinaniban si Calix ng kung ano.

Napuno na siya sa mga naririnig sa ama pagkatapos nitong atakihin sa puso nang hindi makayanan

ang depression sa pagkawala ni Clarence. Gusto niyang patunayan na kaya rin niya. Sawang-sawa na

kasi siya sa mababang pagtingin na ama sa kanya. Nang sabihin niya na magtatrabaho siya sa

kanilang kompanya ay hinamon pa siya nito pagkatapos siyang harap-harapang pagtawanan nang

bisitahin niya sa ospital halos limang taon na ang nakararaan.

"Mayabang ka. Akala mo ba por que nawala na ang kapatid mo ay ikaw na ang pwedeng pumalit sa

pagharap sa bigat ng trabaho niya sa kompanya? Ni wala ka nga sa kalingkingan ng kuya mo."

"Give me a chance," mapagkumbabang sagot ni Calix. "I'll do better this time, Dad."

Muling natawa si Arthur. "Fine. Come to the office tomorrow morning. Ikaw ang pumalit sa posisyong

binakante ni Clarence. Let's go see where this foolishness will bring you."

Hindi nakaimik si Calix noon. Limang araw pa lang matapos ang kasal nila ni Chryzelle. But he

accepted the challenge. Walang nagawa ang board members nang ideklara ng kanyang ama na siya

ang papalit sa iniwang posisyon ng kuya niya. Dahil hindi kumbinsido ang board members ay binigyan

siya ng mga ito ng anim na buwan para patunayan ang kanyang sarili.

Bukod sa ama, gusto din ni Calix na ipagmalaki siya ni Chryzelle. Nakatapos rin naman siya ng

Business Management pero wala siyang anumang award na nakuha, hindi tulad ni Clarence.

Noong bata pa siya ay sinubukan niya ring magseryoso sa pag-aaral. Sinubukan din niya noong

maging mabuting anak. Pero parati siyang second best lang sa mga mata ng ama. Salutatorian siya

nang magtapos ng elementary. And that was never enough for his high and mighty father. Parati siya

nitong ikinokompara sa kuya niya dahilan para magrebelde siya.

Kasabay niyon ay pumanaw pa ang kanya ina na tanging nagpakita ng totoong pang-unawa at

pagmamahal sa kanya, hindi tulad ng ama. Lalo siyang naligaw ng landas.

Nagbulakbol si Calix. Palaging ipinatatawag ang kanyang ama noon sa guidance office pero wala na

siyang pakialam. That was the start of the word war between them. Mula noon ay hindi na siya

nagseryoso pa sa pag-aaral. Lumayo siya sa image ng kapatid. Pero sa awa ng Diyos ay nagawa niya

pa ring makatapos sa kolehiyo. Hindi siya nagtrabaho sa ilalim ng pamamalakad ng ama para hindi

siya mapag-initan nito.

Only to come and work in the company when he was twenty-six, five years ago. Ginawa ni Calix ang

lahat para hindi mapahiya. Hindi siya nagpahinga sa nakalipas na mga taon. At nagbunga ang lahat ng

pagsisikap niya. Unti-unti niyang nakuha ang loob ng board members, dahil nagawa niyang pantayan

ang ginawa ni Clarence. Lalo pang lumago ang kanilang korporasyon. Pero kasabay niyon ay

bumagsak naman ang relasyon nila ng asawa.

Regrets filled his heart. Kung kailan naisaayos niya na ang lahat sa kompanya, pati na ang bakasyon

nila ng asawa na nakatakda sa araw na iyon papuntang Japan na isang bwan ang dapat na itatagal,

saka pa nawala si Chryzelle sa kanya.

Naniniwala si Calix na sapat na ang mga napatunayan niya. Ngayon ay panahon na para bigyan niya

naman ng atensyon ang asawa. He would take her back. If he had to move mountains to win her heartCopyright by Nôv/elDrama.Org.

again, he would. Dahil si Chryzelle ang nasa likod ng kanyang mga narating. Ang kaalamang nasa tabi

niya lang ito ang kumakalma sa kanyang kalooban sa bawat panahong gusto niyang sumuko sa bigat

ng trabahong pinasan.

"Naayos ko na ang lahat ng transactions. Kung sakaling magkaroon ng problema, you can call my

secretary and she will inform me about it." Tumayo na si Calix. "Right now, I just need to get my wife

back. Dahil kung hindi, baka mapasunod ako nang wala sa oras kina Kuya."

Nabigla ang kanyang ama, pero hindi niya na iyon pinansin. Nagmamadaling umalis na siya ng opisina

nito.

"LET YOUR EMOTIONS come out, Chryzelle. 'Wag mong kimkimin. Makikinig ako."

Mula sa paglilista ng mga order ay nagdududang tinitigan ni Chryzelle si Aiden. Kababata niya ito. Dati

niyang kapitbahay ang binata noong nasa Cavite sila at pareho pa silang single ng kanyang ate.

Malapit si Aiden sa kanyang pamilya. Kailan lang niya uli nakita ang binata dahil nagpunta ito sa Los

Angeles matapos ang kasal niya. Isa nang psychiatrist si Aiden ngayon, pero nakapagtatakang single

pa rin.

"Umamin ka nga sa akin. Hindi talaga ang pagpapagawa ng cake at brownies ang sadya mo rito, ano?"

Nagsalubong ang mga kilay ni Chryzelle. Noong nakaraang linggo pa nabanggit sa kanya ng ate niya

na dumating na nga raw sa bansa si Aiden. Binisita ng ate niya ang kanilang mga magulang sa Cavite,

samantalang bumalik naman sa dating bahay nito si Aiden na katabi ng bahay ng mga magulang niya

kaya nang magkita ang dalawa ay nagkaroon ng pagkakataon na makapagkwentuhan.

Inamin kay Chryzelle ni Celeste na nabanggit nito kay Aiden ang sitwasyon niya, pati na ang nangyari

sa anak niya. Ilang araw na siyang kinukulit ng kapatid na lumapit kay Aiden para matulungan raw siya

sa pinagdaraanan niya.

Napailing si Chryzelle sa naisip. Nothing could really help her heal and recover aside from time. "Hindi

ko kailangan ng psychiatric help, Aiden. Hindi pa ako tuluyang nawawala sa sarili. Salamat na lang."

"Alam ko naman 'yon," mabilis na sagot ni Aiden. "But I'm offering my services for free."

Pinaningkitan niya ng mga mata ang kababata. Natatawa namang nagtaas ito ng mga kamay tanda ng

pagsuko.

"I'm just kidding. But in case you need my help or an ear to listen to you, I already gave you my

number. You can just call me."

Hindi na nagkaroon pa ng pagkakataong sumagot si Chryzelle nang makarinig sila ng tatlong

magkakasunod na katok sa pinto ng kanyang opisina. Ilang sandali pa ay bumukas iyon at bumungad

si Grace, ang manager na ini-assign niya sa branch na iyon. Meron siyang walong branch ng

Chryzelle's sa buong Metro Manila. Sa umpisa ay simpleng bakeshop iyon na itinatag ng kanyang ina

at ipinangalan sa kanya dahil ang araw ng kapanganakan niya ang araw ng pagtatayo rin ng

bakeshop. Dahil likas rin na mahilig sa pagbi-bake ay siya ang nagmana niyon pagka-graduate sa

kolehiyo sa kursong Culinary Arts. Dinagdagan na lang niya ang kanilang mga paninda.

Naglagay siya sa Chryzelle's ng iba pang putahe na maaring pagpilian ng mga customers bukod sa

iba't ibang klase ng tinapay. Nagsisilbi na rin sila ng agahan, tanghalian, at hapunan. Pumatok iyon sa

masa kaya lakas-loob na nagtayo siya ng iba pang branch. Walang hilig doon ang ate niya na isang

engineer tulad ng kanyang ama.

Nagkataon lang na noong panahong iyon ay doon na muna si Chryzelle sa branch niyon sa Fairview

dahil doon malapit ang bahay ng ate niya. Mabuti na lang at siniguro niyang meron siyang maliit na

opisina sa bawat branch para meron siyang mapaglalagian kung sakali.

"Mrs. Ledesma, naririto po si Sir Calix. Gusto niya raw po kayong makausap-"

Bago pa matapos sa pagsasalita si Grace ay pumasok na sa loob si Calix. Kaagad na nawala ang ngiti

nito nang makita si Aiden sa loob ng opisina.

Lumapit kay Chryzelle ang bagong dating, pagkatapos ay para bang possessive na asawang hinalikan

siya sa mga labi at inakbayan.

"Mabuti na lang at nakulitan sa akin ang ate mo. Inamin niya sa akin kung nasaan ka. Anyway, good

morning, baby. I've missed you today."

Nagtitimping inalis ni Chryzelle ang braso ni Calix sa kanyang balikat. Nagpaalam na si Grace at

tatalikod na sana nang tawagin niya ito.

"It's 'Miss Aragon' from now on, Grace. Get used to it. Malapit na naming ayusin ang annulment papers

namin ni Calix."

"No," mabilis na pakikialam ni Calix. "It's still Mrs. Ledesma, Grace. I'm not going to sign the papers.

You can go now. Thank you."

Marahas na napabuga ng hangin si Chryzelle at pilit na sinenyasan na lang si Grace na umalis muna,

sunod ay napasulyap siya kay Aiden. Para namang nakakaunawang tumango ang binata.

"Iti-text ko na lang ang iba ko pang orders. Tutal ay sa Saturday pa naman ang birthday ng pamangkin

ko. I better go now, Mr. Ledesma," Sandaling nakipagtagisan ng tingin si Aiden kay Calix na ibinalik

ang kamay sa balikat ni Chryzelle. "And Ms. Aragon. Good day to the both of you."

Ilang beses na ring nagkita noon sina Aiden at Calix bago pa sila ikasal kaya magkakilala na ang mga

ito pero hindi kahit kailan naging malapit sa isa't-isa.

Tumalikod na si Aiden at lumapit sa pinto.

"Nakakalalaki ka, pare. Kasasabi ko lang, it's still Mrs. Ledesma. Chryzelle and I are still married."

Mariing pahabol ni Calix. "At hinding-hindi ko siya pakakawalan. Chryzelle is mine-"

"With all due respect, Mr. Ledesma, pero sa tingin ko ay sa mata ng batas mo na lang siya pag-aari.

Her heart was no longer yours the moment she thought about your annulment." Nilingon siya ni Aiden.

"Again, good day."

Dere-deretso nang umalis si Aiden ng opisina. Nang makalabas na ito ay inalis uli ni Chryzelle ang

braso ni Calix sa kanyang balikat. Parang biglang sumakit ang ulo niya sa ikinilos ng dalawang lalaki.

"Stop this, Calix. Hindi ka na dapat pumunta pa rito. Sinabi ko naman na sa 'yo, sa secretary mo na

lang ipadala ang annulment papers."

Marahas na napahinga si Calix, pagkatapos ay naupo sa binakanteng silya ni Aiden. "Hindi 'yon ang

ipinunta ko rito. I came here to bring back your ring." Mula sa bulsa ng pantalon ay kinuha nito ang

wedding ring na sadyang iniwan niya sa kanilang bahay. "Seryoso ako sa sinabi ko, Chryzelle. I'm not

going to sign the papers."

Napapagod na pinakatitigan ni Chryzelle si Calix. Muling bumalik sa isip niya ang panahong tanging

ang ate niya lang at si manang Soledad na mayordoma sa bahay ang nakasama niya sa ospital noong

makunan siya. Sa hindi na mabilang na pagkakataon ay bumalik ang sakit sa kanyang buong sistema.

Noong mga panahong iyon ay hindi niya rin ipinaalam sa mga magulang ang pinagdaanan. Ayaw

niyang kwestyunin din siya ng mga ito tungkol sa kanyang asawa.

Hindi alam ni Chryzelle kung paano ipaliliwanag na iba ang kasama niya sa ospital nang mangyari

iyon. Ni hindi alam ng mga magulang na gusto niya nang makipaghiwalay kay Calix. All along, they

thought she was happily married. Inilihim niya ang paghihirap niya para hindi na mag-alala pa ang mga

ito.

"Seryoso rin ako, Calix. Gusto ko nang makawala sa 'yo." Tumayo siya pagkatapos ay lumapit sa pinto

at binuksan nang maluwag. "Bumalik ka na lang kapag dala mo na ang annulment papers, kapag

napirmahan mo na. Sa ngayon, makakaalis ka na."

Nakikiusap ang anyo na lumapit sa kanya si Calix at hinawakan ang kanyang mga kamay. "Please...

Chryzelle, isalba natin 'to. Don't make me let go when I want to hold on."

Naghihirap ang loob na napabuntong-hininga si Chryzelle. "Wala nang kailangang isalba, Calix. Our

marriage failed. Tanggapin na natin 'yon. Don't make me feel bitter than I already am."